Ο αναστεναγμός είναι ίδιος σε κάθε γλώσσα. Ένας παγκόσμιος αναστεναγμός δοξάζει την παγκοσμιοποιημένη παγκοσμιοποιήσιμη παγκόσμια ανεργία. Συγχρονίζονται οι Χοθέ, Χανς, Ντομινίκ, Σουλεϊμάν, Λεϊλά και οι δικοί μας Κώστας, Γιάννης, Μαργαρίτα, συγχρονίζονται σε κάθε γωνιά της στρογγυλής Γης και αναστενάζουν με το ένα-δύο-τρία, μήπως κι ακουστούν. «Υπάρχει κανείς να μας ακούσει;». Υπάρχει κανείς να τους ακούσει; Υπάρχει κανείς στην άκρη του παγκόσμια, μήπως στο τελικό «άλφα» ή έστω στο λιγνό λιτοδίαιτο ξερακιανό προτελευταίο «γιώτα»; Ακόμη και το «παν» τους, ο παγκόσμιος κόσμος κατάφερε και το έκρυψε στο «παγ», να μην φανεί το «παν», να μη φανερωθεί το «όλον» και το «ολόκληρο», να μην προδοθεί το μέγεθος. Ένας βουβός αναστεναγμός υπερίπταται παγκόσμια. Σαν το όζον πλανάται από ανοιγμένες τρύπες. Μέσα από σύννεφα τρυπώνει και ξετρυπώνει. Φουντώνει ο αναστεναγμός, φουσκώνει σαν αερόστατο και βουβός, ήσυχος, κατά διαστήματα ξεφυσώντας φωτιά, υπερίπταται πάνω από τα κεφάλια μας. Δεν κάνει θόρυβο αλλά όμως ξυπνά τον κόσμο. Ίσως όχι του παγκόσμιου κόσμου. Του υπόλοιπου «παν». Βγαίνει στα παράθυρα ο μη παγκόσμιος κόσμος των Χοθέ, Χανς, Ντομινίκ, Σουλεϊμάν, Λεϊλά, Κώστα, Γιάννη, Μαργαρίτας να θαυμάσουν τη θέα, το αερόστατο των στεναγμών, μια γιγαντιαία ιριδίζουσα σαπουνόφουσκα που έφυγε στον αέρα από χιλιάδες συγχρονισμένα στόματα. Χιλιάδες ιριδίζουσες σαπουνόφουσκες, όσες οι άνεργες Λεϊλά και οι Μαρίες αυτού του κόσμου. Περιμένουν να σκάσει, να πλημμυρίσει ο τόπος χρώματα. Μέχρι τότε ακουμπισμένες μέρα - νύχτα στο περβάζι τους, αναστενάζουν.
«Αχ», αναστενάζει η Ανεργία παγκόσμια.
(Από τα κείμενά μου για την Ανεργία)
16 σχόλια:
Με συγκίνησε το κείμενο σου Νοέλ..άκουσα καθαρά τον αναστεναγμό του Χοθέ, του Χανς, της Λειλά, του Γιάννη, της Μαργαρίτας! Και ήταν σπαραχτικός αναστεναγμός γιατί κατάλαβα ότι δεν κλαίνε, δεν σπαράζουν αλλά ότι απλά περιμένουν βουβοί.. για ν΄ακουστούν με όση αξιοπρέπεια μπορεί να επιστρατεύσουν τούτη τη κρίσιμη ώρα!
Αυτό μου αρέσει άλλωστε γενικά και στη γραφή σου..στέλνεις μηνύματα και βάζεις τον αναγνώστη να συλλογιστεί για σοβαρά ζητήματα χωρίς υπέρμετρους συναισθηματισμούς!
Και επειδή πριν από λίγο διάβασα στο Ιντερνετ για το θάνατο της μικρής τσιγγανούλας που παρασύρθηκε από μοτοσυκλετιστή της ΔΙΑΣ θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή όλων μας να ακούσουμε την κραυγή της μάνας της μικρής..που την προκάλεσε αυτή τη φορά όχι η Ανεργία..αλλά η Απροσεξία, η Απρονοησία..σίγουρα όμως κάτι με ένα τεράστο Α- στερητικό!
Τα λες πολύ ωραία, Βίκυ. Αυτό το τεράστιο Α-στερητικό να μην υπήρχε, τι καλά που θα 'ταν!
Πολύ μου αρέσουν αυτά τα καινούργια σου κείμενα...
καλή "συγγραφική" χρονιά να έχεις με αγάπη, υγεία και ότι άλλο ποθείς να το πάθεις!!
Κάθε καινούργια χρονιά που ξεκινάει, αρχίζουμε με τη χαρά ότι μπορούν να συμβούν όσα επιθυμούμε και δεν κατάφερε η προηγούμενη χρονιά. Τελικά ο σάκος του Άγιου Βασίλη με τα δώρα, ως εύρημα, είναι πολύ καλή ιδέα!
Καλή χρονιά και σε σένα, Μαριέλα!
Κυρία Μπαξερ καλησπέρα.Διάβασα πολύ πρόσφατα το βιβλίο σας "η νύχτα που γύρισε ο χρόνος" και μετά από καιρό ένιωσα ένα βιβλίο να μιλά στην ψυχή μου.Κυρίως στη γλώσσα των παιδικών χρόνων που μας οδηγεί πίσω στις ρίζες μας και σε όσα μας έκαναν αυτό που είμαστε.Συγχαρητήρια!Επίσης είναι συγκινητική η ενασχόλησή σας με το θέμα της ανεργίας.Πρόσφατα η κόρη μου,ετών 5,με ρώτησε:"Μαμά,γιατί ο μπαμπάς δεν πάει στη δουλειά;"Ομολογώ πως κι εγώ μπήκα στον πειρασμό να γράψω ένα άρθρο.
Επειδή πολύ πρόσφατα σας ανακάλυψα λογοτεχνικά και ιστολογιακά θα θελα αν μπορούσατε κάποια στιγμή να αναρτήσετε κάτι περί συγγραφής που θα μπορούσε να βοηθήσει όσους ασχολούνται ή επιθυμούν διακαώς να το κάνουν. Αν δεν το έχετε κάνει ήδη βέβαια και διαφεύγει της προσοχής μου.
Ευχαριστώ πολύ.Ελπίζω να μην έχω καταχραστεί χώρο και χρόνο...
Μετά χαράς, Ιωάννα, να σου απαντήσω αν και δεν έχω, φοβούμαι, πολλά να σου πω. Δεν έχω έτοιμο κάτι να βοηθήσει κάποιον να ασχοληθεί με την συγγραφή. Προς το παρόν δεν έχει έρθει η ώρα του, φαίνεται. Πρέπει να σου πω, όμως, ότι προσωπικά δεν είμαι πολύ της καθοδήγησης στην λογοτεχνία. Χρειάζεται τεχνική (σαφώς) αλλά χρειάζεται και ελευθερία. Μια που έχεις την αφορμή με τις ερωτήσεις της κόρης σου (τι σοφά που είναι τα παιδιά!), γιατί δεν ξεκινάς να γράφεις "γράμματα" στην κόρη σου; Ένα καλό κείμενο θέλει ψυχή.
Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια για τη "Νύχτα" και για τα κείμενά μου για την ανεργία. Συγκεκριμένα για αυτό που σε ρώτησε η μικρή έχει ήδη δημοσιευτεί ένα κείμενό μου, με τίτλο "Γιατί κλαίει ο μπαμπάς, μαμά;" Αν σε ενδιαφέρει και δεν το έχεις βρει στο Διαδίκτυο, ξαναγράψε μου για να σου πω πού. Θα βγει στα προσεχώς, να ξέρεις, κι ένα ακόμη, που αφορά τις μαμάδες που χάνουν τη δουλειά τους.
θα τα ξαναπούμε, λοιπόν!
Κυρία Μπάξερ καλησπέρα.Σας ευχαριστώ πολύ για την απάντηση.Πράγματι η ιδέα να γράφω γράμματα στις κόρες μου είναι καλή ιδέα.Ενώ μεγσλώνω δύο μικρά παιδια,νιώθω φοβία ν ααπευθυνθώ σ'αυτά γραπτά.Ευκαιρία να την αντιμετωπίσω λοιπόν.Μόλις ξεκίνησα να γράφω και προσπαθώ να το βάλω στην καθημερινότητά μου.Απλά,δεν πρέπει να αφήνω τις στιγμές έμπνευσης να φεύγουν,με κάποιο τρόπο πρέπει να αφήνομαι σ΄αυτές και να καταγράφω κάτι.Το άρθρο σας που αναφέρεστε το βρήκα,αλλά δεν είχα χρόνο να το διαβάσω.Σας παρακολουθώ όσον αφοράτην αρθρογραφία και μου αρέσει η ανθρωποκεντρική προσέγγιση των πραγμάτων.Είναι πάντως φοβερό ότι μπόρεσα και επικοινώνησα με εσάς τόσο εύκολα και απλά.Ευχαριστώ και πάλι.
Να σου πω ένα κόλπο, Ιωάννα, που εφαρμόζω εγώ, μήπως σου φανεί χρήσιμο. Γιατί είναι κρίμα όταν έχεις μια ιδέα ή είσαι σε "δημιουργική έξαρση" να φεύγει χωρίς το "υλικό" να καταγράφεται έστω πρόχειρα. Το θεωρώ σπατάλη αυτό. Προσωπική μας σπατάλη. Επειδή κι εγώ έχω οικογένεια και συμβαίνει και σε μένα να μου 'ρχεται η ιδέα, που μπορεί να είναι μια εικόνα ή και μια λέξη, δεν είναι απαραίτητο να είναι κατεβατό ολόκληρο, αλλά να πρέπει να κάνω κάτι άλλο εκείνη την στιγμή, έχω καθιερώσει τα μπλοκάκια! Διάσπαρτα. Παντού και πάντα μαζί μου. Και στην τσάντα και στο κομοδίνο και δίπλα στον νεροχύτη. Εκεί μεταφέρω από το μυαλό μου, και σφαλίζω, αυτά που δεν πρέπει να ξεχάσω. Τα δουλεύω αργότερα με την ησυχία μου. Γελώντας λέω τι θα βρει η κόρη μου όταν θα "΄φύγω" εγώ: Μπλοκάκια με αλαμπουρνέζικα!
Καλό γράψιμο, λοιπόν, να σου ευχηθώ. Νιώθω από τα λόγια σου ότι είσαι φορτωμένη, άρα έτοιμη να ξεκινήσεις.
Καλησπέρα,ευχαριστώ και πάλι για την ενθάρρυνση.Η αλήθεια είναι ότι έχω ένα μπλοκάκι μαζί μου,αλλά έχω καταλήξει να γράφω τη λίστα για το σούπερμάρκετ.Θα καθιερώσω,ωστόσο,ένα μικρό που να με εμπνέει με σκοπό πραγματικά να εισάγω τη συγγραφή στη ζωή μου.Το υπόσχομαι.Πέρυσι παρακολούθησα μία ολόκληρα χρονιά σεμινάρια συγγραφικής χωρίς να γράψω τίποτα.Κινητοποιήθηκα μεν,αλλά μάλλον φοβόμουν τι θα αναδυθεί από μέσα μου.Στο τέλος είχα ως εργασία να γράψω μία ιστορία για φαντάσματα και αυτό ήταν ουσιαστικά το πρώτο πεζό κείμενο που έγραψα.Δε με ενέπνεε το θέμα και το είδα ως εργασία,αλλά με το feedback των υπολοίπων την επιμελήθηκα τρεις φορές και έμαθα πολλά απ' τη διαδικασία.Κυρίως ,όμως, το απόλαυσα.Μετα,άρχισα να γράφω πιλοτικά ένα μυθιστόρημα και μ' αυτό ασχολούμαι.Θεωρώ ότι η καθημερινότητά μου είναι γεμάτη από ερεθίσματα που οφείλω να καταγράψω για πολλούς λόγους και που θα είναι και οι ασκήσεις μου.Αυτός είναι ο στόχος.Και πάλι ευχαριστώ.Είναι υπέροχη αυτή η επικοινωνία.Καλό βράδυ.
Αφού έχεις ξεκινήσει, Ιωάννα, η μισή αρχή έχει γίνει! Όλα θα πάνε καλά! Το μυθιστόρημα είναι εκτενές, έχει δράση, μυθιστορία, χαρακτήρες... μεγάλο βαθμό δυσκολίας δηλαδή. Έχεις σκεφθεί την νουβέλα ως εναλλακτική; Ή διήγημα. Για "ασκήσεις" το διήγημα προσφέρεται. Είναι ιδανικό, νομίζω. Αν γράφεις για την καθημερινότητά σου, που λες, το διήγημα θα σε βοηθήσει να κόψεις θέματα ("μερίδες") και να δοκιμάσεις διαφορετικό ύφος. Σκέψου το!
(Kι εγώ στο μπλοκάκι γράφω τη λίστα για το σούπερ μάρκετ!)
Καλό βράδυ και σε σένα, Ιωάννα.
καλησπέρα ξανά.Ευχαριστώ τόσο πολύ για την επικοινωνία.
Κατάφερα και διάβασα το άρθρο σας "Γιατί κλαίει ο μπαμπάς μαμά;" Πράγματι επίκαιρο. Το κείμενό σας δεν χαιδεύει τα αυτιά κανενός και αυτό μου αρέσει. Ίσως ήρθε ο καιρός να κάνουμε πράγματα επί της ουσίας, μ΄άλλα λόγια να συνειδητοποιηθούμε όλοι,ως γονείς, σύντροφοι, πολίτες, εργαζόμενοι κλπ. Πίσω απ΄τους ρολους κρύβονται άνθρωποι.
Το μυθιστόρημα πράγματι είναι μεγάλο εγχείρημα.Έχω κάνει πολλή προετοιμασία ,αλλά επειδή κάτι μου λείπει,ένα ισχυρό κίνητρο,δεν ξέρω που θα οδηγηθώ.Έχω σχεδόν τελέιώσει το πρώτο κεφάλαιο.Δύο σκηνές μένουν.Μ αρέσει πολύ η διαδικασία.Το αποτέλεσμα σηκώνει δουλειά.Πάντως με αφορμή ένα παιχνίδι που επινοήσαμε με κάποιους συμμαθητές απ΄το σεμινάριο συγγραφής έγραψα ένα βιογραφικό. Μου ζητήθηκε να γράψω ένα μη τυποποιημένο βιογραφικό που έχει σχέση και με τό συγγραφικό μου (λέμε τώρα)προφίλ.Συνειδητοποίησα πως όταν ξέρω κάτι καλά και το χω βιώσει, το γράφω πολύ καλά.Το έχω το πρώτο πρόσωπο γενικά και πέρυσι στα σεμινάρια το ήξερα.Ίσως αρχίσω να ανασύρω μνήμες της παιδικής μου ηλικίας.Και πρακτική και ενδοσκόπηση!
Σήμερα πήγα JUMBO για τις μικρές και μου πήρα μπλοκάκι! Ήδη ξεκίνησα!Καλό Σαββατοκύριακο και πάλι ευχαριστώ για όλο αυτό το δημιουργικό και εμψυχωτικό feedback!
Ιωάννα
Στην απάντησή σου, νιώθω την χαρά σου και μ' αρέσει! Έχεις τη διάθεση, έχεις πράγματα να πεις, σου αρέσει η διαδικασία, έχεις την ευχέρεια της αφήγησης σε α' πρόσωπο,...τώρα έχεις και μπλοκάκι, ΟΛΑ τα απαραίτητα τα έχεις! Καλό γράψιμο, Ιωάννα. (Όταν με το καλό τελειώσεις το πρώτο κεφάλαιο που έχεις μισοτελειωμένο, κοίτα να μην αναλωθείς κοσκινίζοντάς το. Έτσι μπουρδουκλώνονται πολλοί στο ξεκίνημά τους. Προχώρα και επιστρέφεις αργότερα. Οι περισσότερες αλλαγές, να ξέρεις, θα φανούν μετά, όταν θα έχεις φτιάξει το στυλ σου.)
καλησπέρα.Πολυ καλή η συμβουλή για το πρώτο κεφάλαιο.Ευχαριστώ.Έχω την αίσθηση ότι το παρακάνω λίγο στο ψείρισμα.Είναι και η αρχή.Έχω βρει τουλάχιστον τον τρόπο να γράφω στον υπολογιστή και να κωδικοποιώ το κείμενο με χρώματα ανάλογα με τις αλλαγές/προσθήκες/αφαιρέσεις.Είναι φοβερά ενδιαφέρουσα η διαδικασία.Ξεκίνησα κουτσά στραβά και με ένα άρθρο που είχα κατά νου.Το έβαλα στόχο και θα τα καταφέρω.Θα γίνει τμήμα της καθημερινότητάς μου!Ευχαριστώ πολύ για την ενθάρρυνση.Είναι ανεκτίμητη!
Αν το βάλεις πρόγραμμα, και την στιγμή που τόσο το επιθυμείς, Ιωάννα, να είσαι σίγουρη πως θα γίνει! Είναι πλέον τόσο λίγα επιτεύγματα που εξαρτώνται μόνο από μας που και μόνο γι' αυτό δεν πρέπει να τα παρατήσεις στην πορεία! Υποσχέσου το, σε παρακαλώ!
Δημοσίευση σχολίου