Τετάρτη 25 Μαΐου 2011

Άλλο η μαμά μου κι άλλο ο μπαμπάς μου

Εάν είναι η μαμά αυτή που έχασε τη δουλειά της, ανεξάρτητα από το τι της συμβαίνει «προσωπικά», στα μάτια των παιδιών της ευνοείται σε σχέση με τον μπαμπά χωρίς δουλειά.

Το μοντέλο της μαμάς που έπαψε να εργάζεται, δεν ανατρέπεται στο σύνολό του. Το παιδί της παύει να βλέπει στη μαμά του την «εργαζόμενη μαμά» αλλά συνεχίζει να βλέπει την «μαμά-μαμά», την «μαμά-φίλη που παίζουμε μαζί», την «νοικοκυρά-μαμά που μας φροντίζει», την «μαμά-γυναίκα του μπαμπά» και τους πολλούς άλλους ρόλους-μαμά που έχει στην γκαρνταρόμπα της κάθε εργαζόμενη μητέρα. Δεν λήγουν αυτοί οι ρόλοι και στην καλύτερη περίπτωση επαυξάνονται λόγου διαθέσιμου χρόνου και ενέργειας.

Έτσι, δικαιολογημένα, ιδιαίτερα αν η άνεργη μητέρα έχει την ικανότητα και αντοχή οσιομάρτυρα να μην περάσει τα «προσωπικά» της προς τα κάτω στα παιδιά της, πολλά παιδάκια θα καταλήξουν ευχαριστημένα ότι τώρα είναι καλύτερα που η μαμά τους δεν εργάζεται. Θα ευχηθούν μάλιστα μπροστά της «μακάρι να μην πας ποτέ πάλι πίσω στη δουλειά» αγνοώντας τι της εύχονται.

Η μη-εργαζόμενη εργαζόμενη μητέρα είναι κοινωνικά αποδεκτή, ίσως και ευπρόσδεκτη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται το παιδί. Βλέπει το οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον της μητέρας του να την εκτιμάει ως «άξια» αν και δεν εργάζεται / αμείβεται. Σε αντίθεση με τον πατέρα του, εάν έχει το παιδί εμπειρία από πατέρα χωρίς δουλειά. Η ανελέητη για τον άνδρα σύγκριση είναι σύγκρουση με το κοινωνικό τείχος που γράφει απαξιωτικά graffiti για κάθε άντρα που δεν κυνηγάει μια δουλειά και δεν στηρίζει οικονομικά το σπίτι του.

Ο μπαμπάς που χάνει τη δουλειά του, είναι άλλη ιστορία. Κι ένα μικρό παιδί μπορεί να δει αυτό που βλέπει ο μπαμπάς του:

Βλέπει ότι αντί να λείπει στη δουλειά όπως «πριν», ο μπαμπάς του παίζει τα οικιακά και παίζει και τη μαμά, δύο άγνωστά του παιχνίδια «για κορίτσια». Το βλέπει ότι ο μπαμπάς του τα θεωρεί βαρετά, ότι του επιβλήθηκαν με το ζόρι ενώ αυτός άλλα κάνει όρεξη. Αντιλαμβάνεται ότι ο μπαμπάς του δεν ξέρει τι να κάνει τον χρόνο του που κανονικά θα έπρεπε να ήταν στη δουλειά.

Μυρίζει στον αέρα την έκρυθμη κατάσταση στο σπίτι. Βλέπει τον μπαμπά του να παίζει πλέον μόνο στο γήπεδο του σπιτιού του, που για κάποιους μπαμπάδες είναι ψιλοάγνωστο ή και αντίπαλο. Ακούει τον μπαμπά του να κατακρίνει την ελλιπή διαιτησία (Πολιτεία) και τον παρακολουθεί πώς διαβάζει με ικανοποίηση τα μύρια όσα κακά γράφονται γι’ αυτήν στις εφημερίδες. Βλέπει ότι ο μπαμπάς του δίνει έναν αγώνα με «εχθρικές» κερκίδες (κοινωνικό περιβάλλον) και πλήθος βαριεστημένους θεατές (τέως συνεργάτες, τέως φίλους) που χασμουριούνται όταν ο μπαμπάς του πέφτει.

Βλέπει τον μπαμπά του να δυστυχεί.

Αυτό που το παιδί δεν μπορεί να δει, γιατί είναι παιδί και δεν φτάνει μέχρι εκεί πάνω, είναι ότι αυτόν τον μοναχικό παίκτη μπαμπά του μπορεί κάτι καλό να τον περιμένει: Στην σύντροφό του, να τον περιμένει ο ένας αλλά φανατικός οπαδός που θα τον στηρίζει και εμψυχώνει κόντρα στο σκορ! Που ως «μαμά-στήριγμα της οικογένειας», θα έχει μαζί της φέρει τα παιδιά στο γήπεδο. Για να είναι όλοι μαζί στον αγώνα του μπαμπά.

Σκέψη στο περιθώριο
Όλοι για έναν, ένας για όλους!

Ένα ακόμη από τα κείμενά μου για την ανεργία

4 σχόλια:

Ιωάννα είπε...

καλησπέρα. Συνεχίζω και μελετώ τα κείμενά σας και συμφωνώ σχεδόν με όλα.Αυτό που θέλω να τονίσω μετά από έξι μήνες ανεργίας του "μπαμπά" είναι πόσο πολυ άλλαξε ο τρόπος που βλέπουμε πια τις "ευκαιρίες".Συζητάμε για πράγματα που πριν ούτε καταδεχόμασταν σα να πρόκειται για μάννα εξ' ουρανού. Συζητάμε για μία πιθανή απομάκρυνση του "μπαμπά" σε ξένη πόλη ή χώρα με ψυχραιμία και θετική ματιά, όταν πριν τρεις μήνες δε συζητούσαμε καν το ενδεχόμενο.Η εργασία για όλους μας είναι και κάτι πέρα από το βιοπορισμό ή την καριέρα, είναι ο τρόπος να νιώθουμε χρήσιμοι για την οικογένειά μας, ίσως και για τον εαυτό μας...

Noelle Baxer είπε...

Αυτή είναι και η δική μου γνώμη, Ιωάννα. Οι περισσότεροι δείχνει να στέκονται στη βιοποριστική πλευρά της εργασίας και να αφήνουν στην άκρη το "να νιώθουμε χρήσιμοι για την οικογένειά μας, ίσως και για τον εαυτό μας." Είναι μια σφαιρική εικόνα αυτό που έγραψες και μόνο αν είσαι μέσα το βλέπεις έτσι, νομίζω. Σας εύχομαι να κάνετε με τον άντρα σου την καλύτερη επιλογή για σας και τα παιδιά σας. Το εξωτερικό κι εγώ το αντιμετωπίζω ως την τελευταία λύση. Είναι όμως μια εναλλακτική στο τραπέζι των συζητήσεων κι αυτή. Ψυχραιμία και θετική ματιά, λοιπόν! Όπως το είπες!

Αυτό το "συζητάμε για πράγματα που πριν ούτε καταδεχόμασταν σα να πρόκειται για μάννα εξ ουρανού" ήταν μαχαίρι στην καρδιά, αλλά το ίδιο μαχαίρι έχει μπαινοβγεί, το άτιμο, σε πολλές καρδιές!

farnallhaas είπε...

babyliss pro titanium straightener - Tiagen - Titanium Arts
This titanium trim hair cutter reviews razor features titanium legs an elegant and close-fruited design titanium eyeglass frames and features an innovative and high-quality ford titanium design. The blade gap titanium 3d printing in the razor head is

sisle είπε...

dog dildo,dog dildo,dildos,cheap sex toys