Πού μπορούμε να ειδωθούμε τις επόμενες μέρες

Το Σάββατο 13 Δεκεμβρίου, 19:00-21:00, στο βιβλιοπωλείο Public στο Σύνταγμα. Θα είμαι εκεί για να υπογράψω το αντίτυπό σας και να κουβεντιάσουμε ό,τι θέλετε για το βιβλίο.

Την Τετάρτη 17 Δεκεμβρίου, στις 20:00, παρουσίαση του «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» στο βιβλιοπωλείο «Περδίκης» στην Καλλιθέα, Χαροκόπου 53-55 (τηλ 210-956825159). Το βιβλίο θα παρουσιάσει η Ελένη Τσαμαδού και αποσπάσματα θα διαβάσει ο Αυγουστίνος Ραμούνδος. Από τη μεριά μου, θα μοιραστώ μαζί σας πώς γεννήθηκαν οι κεντρικοί ήρωες του βιβλίου και θα σας αποκαλύψω τους ομφάλιους λώρους που τους συνδέουν.
Σας περιμένω.

Έχετε την περιέργεια τι θα έβαζα στο δικό μου μπαούλο αν ήμουν στη θέση της Πηνελόπης μου;

Αν ναι, τότε διαβάστε το INDEX!
Αν θέλετε να μάθετε περισσότερα για μένα, αν έχετε την περιέργεια τι θα έβαζα στο δικό μου μπαούλο αν ήμουν στη θέση της Πηνελόπης μου και, ακόμη, πότε να περιμένετε το επόμενο βιβλίο, αναζητήστε αυτό το τεύχος (Νο 26) του λογοτεχνικού περιοδικού INDEX. Διανέμεται δωρεάν σε επιλεγμένα σημεία, σε όλη την Ελλάδα. Τα πάντα είναι γραμμένα στην στήλη «Γνωριμία».

Η αξέχαστη βραδιά του "Ευριπίδη"

Η παρουσίαση στον «Ευριπίδη» εκτιμώ ότι ανέβασε τον πήχυ πιο ψηλά από το ύψος που θα μπορώ εύκολα στο μέλλον να πηδήξω: Η προσέλευση -και η προσήλωση- του κόσμου, η ατμόσφαιρα, η ωραία ομιλία της συγγραφέα Ελένης Τσαμαδού που παρουσίασε το «Από δρυ παλιά κι από πέτρα», η ψυχή που έβαλε στην ανάγνωση αποσπασμάτων ο Αυγουστίνος Ρεμούνδος, όλα αυτά μαζί σε ένα χώρο που μυρίζει βιβλίο και που όταν είναι κατάμεστος όπως εκείνο το βράδυ αισθάνεσαι τον παλμό του, είναι μια αξέχαστη εμπειρία.

Μου χαρίστηκε μια εξαιρετική βραδιά. Ευχαριστώ... τους πάντες, όπως λένε και στα βραβεία.

Τόσο μεστά έχουν περιγράψει στα blogs τους την παρουσίαση στον «Ευριπίδη» η Ελένη Τσαμαδού (http://tsamadou.psichogios.gr/) και η Μαρία Τζιρίτα (http://mariatzirita.psichogios.gr/), που, ειλικρινά, δεν έχω τι να πω παραπάνω. Έτσι, σκέφτηκα να κλείσω το θέμα του «Ευριπίδη» με ένα απόσπασμα από τη δική μου ομιλία:

«Θα ξεκινήσω από την Πηνελόπη. Η γυναίκα που νοερά καθόταν δίπλα μου, στη διπλανή μου καρέκλα όσο έγραφα την «Δρυ», και μου διηγόταν σε πρώτο πρόσωπο τη ζωή της, δεν ήταν υπαρκτό πρόσωπο. Όμως είχε καταλήξει να έχει σάρκα και οστά. Την είχα βγάλει από φωτογραφίες εποχής, από την Σμύρνη, το Αϊβαλί, την Προύσα.
Η Πηνελόπη σε όλο το βιβλίο συμπεριφέρθηκε άψογα. Φρόντισε τους πάντες, αναγνώρισε, ξεχρέωσε.
Ήταν από γεννησιμιού της τόσο τρυφερός άνθρωπος;
Νομίζω ναι. Ότι η Πηνελόπη θα ήταν δοτικός άνθρωπος κι αν ακόμη είχε μείνει στο Αϊδίνι με τους φυσικούς γονείς της. Οι ανατροπές που έζησε, με την Καταστροφή της Σμύρνης πρώτη και κύρια, δεν κατάφεραν να ανατρέψουν τη φύση της.
Αυτό ήταν ένα ερώτημα που με απασχόλησε: Θα την αλλάξει η Καταστροφή και, αν ναι, πόσο;
Την άλλαξε. Αυτό το στρογγυλό που ήταν, απέκτησε γωνίες. Μετά την Καταστροφή, στην προσφυγική Αθήνα, μιλάει πιο κοφτά. Έγινε πιο υπερπροστατευτική σε αυτούς που αγαπούσε. Πιο αγχώδης γιατί ήξερε εκ πείρας πλέον ότι το όνειρο σε μια στιγμή γίνεται εφιάλτης.
Αυτή η εξελιγμένη Πηνελόπη αρχίζει να ξεφεύγει από το μοντέλο της μυθικής Πηνελόπης όπως παρουσιάζεται στην Οδύσσεια. Γενικά τις δύο Πηνελόπες, την σύγχρονη του βιβλίου και την μυθική, σαν εικόνες τις φέρνω να ταυτίζονται. Ανάμεσά τους παρεμβάλλονται φυσικά και όλες οι ενδιάμεσες Πηνελόπες. Σαν φωτοτυπίες.
Υπάρχει εδώ μια κληρονομιά. Το όνομα είναι τίτλος. Η Πηνελόπη μου έχει τον γονιδιακό χάρτη της αρχικής Πηνελόπης. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που μιλάμε για μια τρυφερή, μυαλωμένη γυναίκα, που είναι σε θέση όμως να κάνει την κουτσουκέλα της. Η μια ύφαινε και ξήλωνε για να γλιτώσει από τους Μνηστήρες, η άλλη κρύβει ένα ξένο μωρό στις φασκιές του γιού της και το γλιτώνει από τον θάνατο.
Η Πηνελόπη στο βιβλίο αντιπροσωπεύει αυτό που η γυναίκα θα ήθελε να είναι επειδή η κοινωνία θέλει να είναι. Γι’ αυτό ήταν απαραίτητη για μένα η παρουσία της Ζόι, η γυναίκα που είναι αυτό που η ίδια θέλει να είναι. Δεν είναι τυχαίο που αυτή η δεύτερη γυναίκα, του «εγώ θέλω», προέρχεται, έχει γεννηθεί από την πρώτη, του Καθήκοντος.
Η κόρη της Πηνελόπης, η Ζόι, εκπροσωπεί τον ιδανικό εαυτό, την ελεύθερη γυναικεία προσωπικότητα. Μαχητική, επίμονη στο να ζητάει ικανοποίηση, γενναία να διεκδικεί αυτό που θέλει.

Πηνελόπη και Ζόι είναι δύο αντίθετοι πόλοι. Στο βιβλίο, από το μέρος που παίρνει την σκυτάλη της αφήγησης και η κόρη της Πηνελόπης, να τις φανταστείτε σαν να κάθονται σε μια τραμπάλα. Μία γέρνει από εδώ η τραμπάλα, μία από εκεί. Όσο τραμπαλίζονται, εμείς τις ακούμε να διηγούνται το ίδιο γεγονός από τη διαφορετική ματιά τους: του πρέπει και του θέλω.»

Εσείς τι θα κάνετε αυτή την Κυριακή;

Εγώ πάντως, από τις 10 το πρωί έως το μεσημέρι, θα βρίσκομαι στον πρώτο όροφο του εμπορικού κέντρου Χολαργού (Περικλέους 56), θα μιλώ με φίλους και υποψήφιους φίλους της Πηνελόπης, της Ζόι, του Τζόνι, του Παρασκευά και των άλλων ηρώων του βιβλίου, και θα υπογράφω αντίτυπα. Πρόκειται για το bazaar-έκπληξη του βιβλιοπωλείου "ΠΑΡΑΜΕΤΡΟΣ", που φέτος είναι στις 23 Νοεμβρίου. Αν μένετε στην περιοχή ή σας φέρει ο δρόμος σας, ελάτε! Ελάτε να τα πούμε!

Η "Δρυς" παρουσιάζεται στον "Ευριπίδη"

Φίλοι και φίλες,

σας προσκαλώ στην παρουσίαση του "Από δρυ παλιά κι από πέτρα" που θα γίνει την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου, στις 7:00 μμ, στο βιβλιοπωλείο "Ευριπίδης στη Στοά", στο Χαλάνδρι (πλατεία Δούρου).

Το βιβλίο θα παρουσιάσει η συγγραφέας κα Ελένη Τσαμαδού, αγαπημένη σας συγγροφέας των εκδόσεων Ψυχογιός. Αποσπάσματα θα διαβάσει ο ηθοποιός Αυγουστίνος Ρεμούνδος.

Για σας που γνωρίζετε το βιβλίο, θα έχει ενδιαφέρον, νομίζω, να το δείτε μέσα από τα μάτια μιας συγγραφέα.

Σας περιμένω να τα πούμε από κοντά! Μετά χαράς, αν θέλετε, φέρτε το αντίτυπό σας για να σας το υπογράψω!

Καλό Χειμώνα με μια γλάστρα βασιλικό

Ήρθε ο καιρός, πια, να πούμε Καλό Χειμώνα. Προτείνω, φίλοι και φίλες, να πάρουμε μαζί μας στον χειμώνα το καλοκαίρι ...με μια γλάστρα βασιλικό. Σας έχω βρει έναν ωραίο βασιλικό. (Επιτέλους, μια φωτεινή εικόνα ύστερα από σωρό υποφωτισμένες βραδινές!) Είναι έργο της φίλης μου ζωγράφου Μαριέλας Κωνσταντινίδου. Εάν πέρα από των Γραμμάτων είσαστε και των Τεχνών, σας προτρέπω να επισκεφθείτε την γκαλερί της στο www.marielartwork.com.
Έχουμε έναν ολόκληρο Χειμώνα για να λέμε τα νέα μας. Κάνω μια αρχή με την παρουσίαση του «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» στο βιβλιοπωλείο «Ευριπίδης» στο Χαλάνδρι, την Πέμπτη 20 Νοεμβρίου το απόγευμα, νομίζω στις 7:00. Περιμένετε! Θα επιστρέψω με όλες τις πληροφορίες, όμως κρατήστε εκείνο το απόγευμά σας ανοιχτό.
Κατά τα άλλα, το βιβλίο μας συνεχίζει να πηγαίνει πολύ πολύ καλά. Για 13η συνεχόμενη εβδομάδα στα Ευπώλητα της «Καθημερινής της Κυριακής». Κάθε Κυριακή απόβραδο αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω και να καλωσορίσω τους νέους αναγνώστες του.
Σας αποχαιρετώ για την ώρα με μια θερμή ευχή: ο Χειμώνας που έρχεται να μην είναι βαρύς. Ούτε πολύ συννεφιασμένος.

Λίγα λόγια πριν τελειώσει ο Σεπτέμβρης!

Πρώτα-πρώτα να πω ένα ζεστό ευχαριστώ στους φίλους και φίλες που αψήφισαν το κρύο και την βροχούλα και ήρθαν στο Φεστιβάλ Βιβλίου την Κυριακή 21. Ξεκινώ με τη φωτογραφία της Ακρόπολης όπως την απολαύσαμε εκείνο το βράδυ από το Περίπτερο «Ψυχογιός».

Λοιπόν, να καλωσορίσω τα νέα μέλη της παρέας! Ακόμη κι αν δεν είναι νέοι φίλοι αλλά παλιοί, όπως στη περίπτωση του na με την άριστη μνήμη (θυμάστε εσείς τι σαν χάρισαν πριν 35 χρόνια;). Είναι θαυμάσιο να ξαναβρίσκεις φίλους.

Όσοι είχατε μισοδιαβάσει το βιβλίο τότε που γράψατε το σχόλιό σας, όταν το αναγνωστικό ταξίδι σας φτάσει στον προορισμό του, περιμένω να ξαναεπικοινωνήσετε. Μην χαθείτε!

Και στην Clementine άρεσε η φωτογραφία από το πλοίο που φεύγει! Έχω εντυπωσιαστεί πόσο πολλοί μου την έχετε αναφέρει! Η θέα από ένα πλοίο που ταξιδεύει καλοκαίρι, τα απόνερά του και η ακτή που σβήνει στο βάθος, συμφωνώ με σας ότι προκαλεί ωραίες σκέψεις, γι’ αυτό και την ανάρτησα ώστε να την χαρούμε παρέα.
Πέρα από τον φανερό συμβολισμό «ένα πλοίο που φεύγει, κάπου πάει», για μένα σημαίνει ακόμα πιο πολλά και είναι καλή στιγμή σήμερα να το μοιραστώ μαζί σας, μια που φαίνεται ότι το θέμα μάς έχει αγγίξει ομαδικώς: Την τράβηξε φέτος η κόρη μου, ετών 10, και μόλις την είδα στην κάμερα μού γεννήθηκε αυτόματα η σκέψη-ευχή πόσους δρόμους έχει μπροστά της το κοριτσάκι, πόσα μέρη θα αφήσει πίσω της και σε πόσα νέα θα ταξιδέψει.

Θα τα ξαναπούμε.

Ραντεβού στην Έκθεση Βιβλίου

Την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου θα βρίσκομαι στο περίπτερο 71-72 των Εκδόσεων Ψυχογιός στην Έκθεση Βιβλίου, 8-10 το βράδυ, για να γνωριστούμε και να υπογράψω, αν θέλετε, το βιβλίο σας. Είναι ευκαιρία να τα πούμε κι από κοντά!

Νέα από το Καλοκαίρι

Το καλοκαίρι, φέτος, φέρθηκε παράξενα. Με κράτησε μακριά από πράγματα που ήθελα και που σκόπευα να κάνω. Κάπου με την ζέστη εξατμίστηκε ο προγραμματισμός μου, κάπου με παρέσυρε η θαλασσίτσα, όπως και να ‘ναι η ευθύνη είναι δική μου, τι φταίει το Καλοκαίρι;
Νομίζατε πως σας ξέχασα επειδή το καλοκαίρι δεν επικοινώνησα μαζί σας μέσα από το μπλογκ. Όσο όμως μάζευα στην Θάσο βότσαλα (θα με ζήλευε η Πηνελόπη!) σκεφτόμουν και ταξίδευα στο επόμενο βιβλίο. Ήρθα πίσω με ένα βουναλάκι «τέλεια» βότσαλα και ένα σωρό ιδέες. Δουλειά με φούντες για τον χειμώνα...

Μήπως διαβάσατε την DIVA Σεπτεμβρίου;
Αν ναι, τότε θα διαβάσατε πολλά και διάφορα για το παρελθόν του «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» και ...το δικό μου παρελθόν. Το άρθρο επικεντρώθηκε στα πίσω από την αυλαία.
Ενδεικτικός ο τίτλος «Μια σκέψη-δρόμος!».

Ευπώλητο!
Για 7η συνεχή εβδομάδα το «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» έχει τη θέση του στα ευπώλητα βιβλία, στις έγκριτες λίστες που δημοσιεύουν η «Καθημερινή της Κυριακής» και το «Βήμα της Κυριακής».
Οι λίστες δημοσιεύονται και στο site αυτών των εφημερίδων. Αν χάνετε το φύλλο της Κυριακής, μπορείτε να «πεταχτείτε» ηλεκτρονικά οποιαδήποτε στιγμή της εβδομάδας.
Ευχαριστώ όλους εσάς, τους φίλους και τις φίλες του βιβλίου, που επιλέξατε να ταξιδέψετε το καλοκαίρι με το βιβλίο μου, που όταν τελείωσε το ταξίδι στην σελίδα 557 δυσκολευτήκατε όπως μου γράφετε να κατέβετε από τις σελίδες του(!), και που, πρόθυμα, το βοηθάτε να συνεχίσει το ταξίδι και προς τους δικούς σας φίλους.

15.000!
Η 6η ανατύπωση είναι γεγονός! 15.000 αντίτυπα βρίσκονται σε 15.000 χέρια, άρα (αυτό θέλω) σε 15.000 μνήμες και καρδιές.
Ο δρόμος για το «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» δεν σταματάει εδώ. Τα 15.000 θέλω να πιστεύω πως είναι ένας ενδιάμεσος σταθμός. Δεν έχει λόγο το βιβλίο να διακόψει το βάδην του, αφού το κάνει με κέφι και νιώθει ακούραστο.

Παρουσίαση! Καβάλα, 18 Αυγούστου 2008

Ο Σύλλογος Βιβλιοπωλών Καβάλας και οι Εκδόσεις Ψυχογιός οργάνωσαν τον Αύγουστο την πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στην Καβάλα, στο παραθαλάσσιο café-bar «AQUA». (Φωτογραφία: Η αφίσα της εκδήλωσης κολλημένη στο τζάμι!)
Όσοι και όσες παρευρεθήκατε, από πρώτο χέρι θα ξέρετε ότι ήταν μια πληθωρική παρουσίαση. Μια υπέροχη βραδιά, με το φεγγάρι να στολίζει το φρούριο της πόλης.

Το «AQUA» γέμισε από νωρίς από φίλους της «Από δρυ παλιά κι από πέτρα», βιβλιόφιλους που ήρθαν να μάθουν για το βιβλίο, δημοσιογράφους και φορείς της πόλης όπως ο Σύλλογος Φιλολόγων. Ακόμη, τίμησαν το βιβλίο κι εμένα προσωπικά με την παρουσία τους ο Δήμαρχος, ο Νομάρχης και Δημοτικοί Σύμβουλοι. Ξεχωριστά αναφέρω τις δύο φιλολόγους μου στο σχολείο που με συγκίνησε η παρουσία τους. Ήρθαν ακόμη παλιοί φίλοι και σύσσωμες οι παλιές μου συμμαθήτριες! Αποτέλεσμα, η εκδήλωση καθυστέρησε τρία τέταρτα! Τόσο μου πήρε για να υπογράψω τα αντίτυπα που έφερε μαζί του ο κόσμος!
Στην συνέχεια, ο φιλόλογος-ιστορικός Νίκος Καραγιαννακίδης, με την συνδρομή της Μαρίνας Τσελεπή στις αφηγήσεις, παρουσίασε το βιβλίο. (Δείτε την φωτογραφία.)

Η ανάλυσή του κ. Καραγιαννακίδη ήταν διανθισμένη με διάσπαρτα αποσπάσματα. Έτσι κατάφερε και έδωσε μια ολοκληρωμένη εικόνα. Που για όποιον έχει διαβάσει το βιβλίο, ξέρει πως αυτό δεν ήταν καθόλου εύκολη υπόθεση!! Και από το μπλογκ, ιδιαίτερα τους ευχαριστώ και τους δύο.
Θέλω να ευχαριστήσω, ακόμη, τον Σύλλογο Βιβλιοπωλών Καβάλας και ιδίως τον κ. Θεοχαρίδη που είχε επιφορτιστεί την οργάνωση, τις Εκδόσεις Ψυχογιός, και, φυσικά, τον κόσμο που παρευρέθηκε.
Την επόμενη μέρα ο τοπικός Τύπος αναφέρθηκε στην εκδήλωση, το τοπικό τηλεοπτικό κανάλι έβγαλε στον αέρα μέρος της παρουσίασης ενώ εγώ, με το βιβλίο υπό μάλης, προσκεκλημένη επισκέφθηκα ραδιοφωνικούς σταθμούς για να μιλήσουμε ζωντανά για το βιβλίο, το βιβλίο και την Καβάλα, την Καβάλα και την προσφυγική Καβάλα.

Δεν τα είπαμε όλα! Πολλά έχουν ακόμη να ειπωθούν. Σε επόμενες παρουσιάσεις και μελλοντικές συνεντεύξεις. Η Πηνελόπη, η Ζόι, ο Τζόνι, η Κατίνα, ο Παρασκευάς, όλη αυτή η συντροφιά του βιβλίου, με σκουντάνε να μιλήσω εκ μέρους τους και να τους φέρω στο φως.
Εσείς κι εγώ, επομένως, έχουμε ακόμη πολλά να πούμε! Μην χαθείτε!

Μικρό διαφημιστικό διάλειμμα

Μέρα με τη μέρα, το «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» κάνει νέους φίλους και φίλες.
Για όσο χρόνο ταξιδεύει στο νου και στις καρδιές των αναγνωστών του, θα κάθομαι στην άκρη αυτής της ιστοσελίδας και θα σας περιμένω για να γνωρίσω τους φίλους του. Στην παρέα με τους αναγνώστες θα συμμετέχω ενεργά, ακόμη και με αυτούς που θα έχουν έρθει για να πουν μια απλή «καλημέρα».
Καλωσορίσατε!
Νοέλ Μπάξερ