Πορτρέτο μελλοντικού ΗΟΜΟ ΝΕΟ-ΑNERGOS

Τυχαίο πορτρέτο μελλοντικού homo neo-anergos
Μια κοινή προσωπογραφία

Ανάλυση τεχνοτροπίας:

Πρόκειται για ένα κλασικό πορτρέτο εργαζόμενου Ανώτατης Σχολής. Ίσως και Ι.Ε.Κ. Τέλος πάντων κάποιας Σχολής, δεν έχει σημασία.

Ο εργαζόμενος του πορτρέτου μας δεν διαφέρει από τον διπλανό του στην πινακοθήκη. Η χρωματική παλέτα έχει επιλεγεί έτσι ώστε να μην τραβάει την προσοχή. Κυριαρχούν τα κλασικά χρώματα επαγγελματικού κοστουμιού ή ταγιέρ, χωρίς ενδιαφέρουσες ενδυματολογικές πινελιές που θα ανέτρεπαν την κατεστημένη επαγγελματική εικόνα.

Το έργο σε γενικές γραμμές χαρακτηρίζεται από καλή εργασιακή ρουτίνα. Ο καλλιτέχνης πέτυχε να δείξει ότι ο ήρωας του πορτρέτου ελέγχει τον ατομικό εργασιακό του χώρο όπως τα μολύβια στη μολυβοθήκη του. Κοιτώντας τον πίνακα μπορούμε να υποθέσουμε με σιγουριά ότι αναγνωρίζει στις φωτογραφίες τα παιδιά των συναδέλφων του και είναι πληροφορημένος για τις ιώσεις τους και τα δώρα που τους φέρνει ο Άη-Βασίλης.

Ο εικονιζόμενος μάς κοιτάζει κατάματα. Μας εξερευνά σαν υποψήφιο πελάτη. Μας αναγκάζει να βγάλουμε την τσίχλα από το στόμα. Αποτελεί ένα εξαίρετο δείγμα της τεχνοτροπίας-καθρέφτης. Μένεις με την απορία τελικά ποιός από τους δύο είναι πίσω από τα κάγκελα της φυλακής, εσύ ή αυτός. Φανερή επιδίωξη του δημιουργού ήταν να έχει -και έχει- ο ήρωάς του το βλέμμα του ικανοποιημένου παλιού πάτερ-φαμίλια που έχει κλειδώσει στο κατώι τα κορίτσια του. Είναι μια ματιά σταθερή και σίγουρη σαν ασφαλιστική εταιρεία. Καμιά πινελιά ανησυχίας, κανένα ίχνος υποψίας. Θα συμφωνήσετε όμως πως υπάρχει μια δόση έντασης που θα ξεσπάσει αργότερα στο σπίτι.

Κάποια κούραση που διαφαίνεται στα μάτια, σας επιστείω την προσοχή σε αυτούς τους αχνογκρί αχνομελιτζανί κύκλους που απλώνονται κάτω από το κάτω βλέφαρο, έχει γίνει σκόπιμα ώστε να προσδώσει στο πορτρέτο εργασιακή ρεαλιστικότητα. Πράγματι, οι γραμμές έκφρασης προδίδουν αυτάρκεια και καλό έλεγχο του χρωστήρα. Ένα Εγώ μια σταλίτσα ίσως πιο ψηλό. Σαν να βγήκε μόλις από τον κουρέα. Αν ο εργαζόμενος αυτός δεν ήταν πορτρέτο, θα μύριζε επώνυμη κολώνια. Συμφωνείτε;

Για το τέλος επίτηδες αφήσαμε τα μαλλιά. Σε πρώτη ανάγνωση βλέπουμε μαλλιά καλοκουρεμένα που διαδηλώνουν με ντουντούκα την απόλυτη τάξη. Τιθασευμένες οι ατίθασες μπούκλες, η φοιτητική τζίβα, η εφηβική αλογοουρίτσα. Μαλλί σαν το λιοντάρι στο κλουβί. Αυτή είναι η ερμηνεία που επικρατεί. Μιλώντας για τρίχες, ο εικονιζόμενος φαίνεται να έχει κλείσει στο πατάρι τυχόν παιδικές αναμνήσεις από το παιδικό του κεφαλάκι αναμαλλιασμένο από πατρικό χάδι ή τη σφαλιάρα του γείτονα. Φαίνεται να θέλει ακόμη να έχει αφήσει πίσω, σε κάποια παραλία, το ανέμελο αναμάλλιασμα από καλοκαιρινό μαϊστράκι στις τελευταίες του διακοπές από τη δουλειά. Όμως, πλησιάστε, κοιτάξτε καλά, στην άκρη των μαλλιών, εκεί που τον χειμώνα κατοικοεδρεύει η ψαλίδα, τον προδίδει μια σταγόνα θαλασσινή αλμύρα. Εκεί κρύβεται η μαγεία του έργου!

Εκεί κρύβεται και η ερμηνεία του έργου!

Σκέψη στο περιθώριο
Εναλλακτικός τίτλος: Όταν σε μια σταγόνα νερό πνίγεται ο επαγγελματικός ορθολογισμός.

Ένα από τα κείμενά μου για την ανεργία.