Ένας νέος τρόπος βιβλιοπαρουσίασης;

Στις 16 Φεβρουαρίου η «Από δρυ παλιά κι από πέτρα» παρουσιάστηκε στον Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής στον Πειραιά, προσκεκλημένη από την Λέσχη Ανάγνωσης «ΦΩΣ» Πειραιά.

Με την Καλλιόπη Δράκου, υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης, επιδιώξαμε μια πρωτότυπη βιβλιοπαρουσίαση, που ενδεχομένως θα μπορούσε να σταθεί ως πιλοτικός νέος τρόπος παρουσίασης λογοτεχνικού βιβλίου. Προσωπικά πιστεύω, και σε αυτό νομίζω ότι συμφωνεί μαζί μου η Καλλιόπη, ότι η βιβλιοπαρουσίαση όπως έχει τυποποιηθεί, έχει κουράσει. Η «συνταγή» χρειάζεται ανανέωση. Είτε γίνεται σε βιβλιοπωλείο είτε σε άλλο χώρο.

Η αλήθεια είναι ότι καιρό σκέφτομαι, πριν ακόμα κυκλοφορήσει η «Δρυς», ότι αφού κάθε βιβλίο δεν είναι το ίδιο, γιατί να είναι ίδιος ο τρόπος που παρουσιάζεται. Στο βιβλίο αποτυπώνεται η προσωπικότητα του συγγραφέα. Λιγότερο ή περισσότερο, υπάρχει ο συγγραφέας. Είναι το βιβλίο ένα έργο τέχνης κι αυτός ο δημιουργός του. Αν το πάρουμε από αυτή την πλευρά, την παρουσίαση ενός βιβλίου στο κοινό μπορούμε να την δούμε σαν μια έκθεση τέχνης ενός μόνο έργου. Το πώς θα εκθέσουμε το βιβλίο μας εμείς οι δημιουργοί του είναι πρόκληση και, μαζί, ευκαιρία να ικανοποιήσουμε, λίγο ακόμα, την δημιουργικότητά μας. Να παραμείνουμε λίγο ακόμα στο θέμα του βιβλίου και τους ήρωες που αγαπήσαμε πρώτοι εμείς.

Θα ήθελα την γνώμη σας πάνω σε αυτό. Και οι αναγνώστες και οι συγγραφείς και οι βιβλιοπώλες και οι των εκδοτ. οίκων, οι πάντες έχουν τον λόγο. Ίσως, πριν απαντήσετε, χρήσιμο να είναι να διαβάσετε και την συνέχεια αυτού του σημειώματος.

Αναζητώντας, λοιπόν, μία ανανέωση που θα λειτουγεί υπέρ του βιβλίου ασφαλώς, όλα τα μέλη της ομάδας δώσαμε χρόνο από τον χρόνο μας και ενέργεια από την ενέργειά μας. Αποτέλεσμα, η εκδήλωση της 16ης Φεβρουαρίου ξέφυγε από την κλασική βιβλιοπαρουσίαση. Κι ήταν χαρά μας που είδαμε το κοινό στο τέλος να φεύγει «χορτάτο».

Πολλά και διάφορα είπαμε για το βιβλίο. Και όχι μόνο. Η ιδέα της Θεοδοσίας Κοντζόγλου, δημοσιογράφου στον Σκάι που συμμετείχε ως παρουσιάστρια, να αντικαταστήσουμε την κλασική ομιλία μας με μια «ζωντανή» επιτόπου συνέντευξη παρουσία του ακροατηρίου, αποδείχθηκε λαμπρή. Με τις ερωτήσεις μπορεί κανείς να καλύπτει ευρεία θεμάτων που δεν παντρεύονται στη ροή μιας ομιλίας. Έτσι, είπαμε για την υπόθεση του βιβλίου και τους χαρακτήρες, για την γραφή, για τα πίσω από την αυλαία, για την πατρίδα, ..για χίλια δυο. Το κοινό συμμετείχε στην συνέντευξη με τις δικές του ερωτήσεις κι αυτό ήταν πολύ ενδιαφέρον στοιχείο. Μου έδωσε την χρυσή ευκαιρία να επεκταθώ σε θέματα «εκτός ύλης».

Την ανάγνωση των αποσπασμάτων την είχαμε χωρίσει σε δύο ενότητες: λυρικό και πεζό.
Η ηθοποιός Αιμιλία Υψηλάντη απήγγειλε τρία λυρικά και ήταν συ-γκλο-νι-στι-κή! Τα διάσπαρτα στο μυθιστόρημα λυρικά, το έχω ξαναπεί, τα θεωρώ ποίηση σε πεζό λόγο. Αποτελούν ένα συναισθηματικό χείμαρρο της ηρωίδας, που, για τους λόγους που προηγούνται του λυρικού, βρίσκεται σε συναισθηματική κορύφωση. Πράγματι, η Υψηλάντη έβγαλε, όπως περιμέναμε, την γυναικεία συναισθηματική έξαρση έξοχα. Το λυρικό που η Τίνα αναζητά την χαμένη μάνα της, «την πήρε από κάτω». Έσπασε η φωνή της και έδειχνε ότι από την συγκίνηση δυσκολευόταν να συνεχίσει. Το ζούσε εκείνη την ώρα, το 'βλεπες. Δεν ήταν μόνο ρεσιτάλ ηθοποιίας, ήταν μια βαθιά ανθρώπινη στιγμή. Με το που τελείωσε, στο «μάναααααα», το κοινό διέκοψε την εκδήλωση και την χειροκρότησε θερμά. Ήταν μια «δυνατή» στιγμή.

Τα πεζά μέρη του βιβλίου εκπροσωπήθηκαν από ένα απόσπασμα της Πηνελόπης με την Κατίνα, που είχε πολλούς διαλόγους και τρία εμβόλιμα μέρη από την Οδύσσεια. Το απόσπασμα αυτό, κομμένο σε ρόλους, το διάβασε η θεατρική ομάδα του Παναγιώτη Μαρίνου σαν να κάνει δημόσια ανάγνωση θεατρικού έργου. Χρωματίστηκαν οι ρόλοι με έναν τρόπο που δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί σε μια «κλασική» ανάγνωση αποσπάσματος από έναν ηθοποιό. Το αποτέλεσμα σάρωσε θετικά σχόλια.
Είναι δύσκολο να σας μεταφέρω την ατμόσφαιρα στην αίθουσα όταν ο Παναγιώτης Μαρίνος, εμβόλιμα στο «θεατρικό» διάβασε Όμηρο στην ομηρική. Λίγοι οι στίχοι αλλά όσο έπρεπε. Δεν ήταν για χόρταση. Η σιγή 200 ατόμων είναι εκκωφαντική!

Πολλοί φίλοι ήρθαν και τίμησαν την «Δρυ». Ανάμεσά τους η συγγραφέας Ελένη Τσαμαδού με τον σύζυγό της Κίμωνα, οι Γιάννης Ρουσιάς και Κυριάκος Ψωμαδέλης της Λέσχης Ανάγνωσης Περιστερίου και ο ζωγράφος Κώστας Πουλίδης (του ...παρακάτω πίνακα «Περιδιάβασμα») με την σύντροφό του Γεωργία. (Ακολουθούν οι φωτογραφίες τους.)
Επίσης ήρθε από την Καβάλα ειδικά για την εκδήλωση ο Δημοτικός Σύμβουλος και φίλος Βασίλης Λιόγκας, που δεν ξέρω πού να τον εντάξω, στους φίλους ή στους επισήμους, γι’ αυτό τον έβαλα στην μέση!
Επίσημη, πρώτη και καλύτερη, η Δήμαρχος της Κερύνειας κα Μαρία Ιωάννου που μας συγκίνησε στον Χαιρετισμό της (φωτο) και μας αφόπλισε με την ειλικρίνειά της λέγοντας ότι το βιβλίο δεν το είχε διαβάσει ακόμα αλλά όταν πληροφορήθηκε ότι αναφέρεται και στην Κερύνειά της, πήρε το αεροπλάνο κι ήρθε από την Κύπρο!
Μαζί της μας έφερε τις φωτογραφίες της Κερύνειας για την φωτογραφική έκθεση «Διαδρομή στις αλησμόνητες πατρίδες: Κύπρος-Μικρά Ασία» που λειτουργούσε παράλληλα στο φουαγιέ.
Την κα Ιωάννου συνόδευσε κοντά μας ο Κύπριος ναυπηγός κ. Γρηγόρης Κουναμάς (στην φωτογραφία τού υπογράφω το βιβλίο).
Παρευρέθηκαν επίσης (για να τα πούμε κι αυτά) ο Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ στην Α’ Αθηνών κ Θοδωρής Δρίτσας και η Αντιδήμαρχος Πειραιά κα Κατερίνα Αναγνώστου, υπεύθυνη για τον Πολιτισμό.

Δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω τον Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής για την απίστευτα ζεστή φιλοξενία του. Ιδιαίτερα τον Πρόεδρο κ. Κωνσταντίνο Μπουρλετίδη και τον Έφορο κ. Δημήτρη Πετσετάκη. Ο τελευταίος προσέφερε για την εκδήλωση δική του μουσική που βάδιζε σε αρχαία ελληνικά μονοπάτια και έδεσε τέλεια με το βιβλίο και τις φωτογραφικές εκθέσεις.

Ακόμη, θα ήθελα να ευχαριστήσω την κα Αρχοντία Παπαδοπούλου, Πρόεδρο της Ένωσης Μαγνησίας Μικράς Ασίας, για την καλοσύνη της να παρουσιάσει την "Δρυ" μου και να προμηθεύσει πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την Μικρασιάτικη Καταστροφή για την έκθεση φωτογραφίας.

Όπως βλέπετε και στις φωτογραφίες, σε αυτές και σε εκείνες που ακολουθούν, περάσαμε καλά κι αυτή είναι η καλύτερη επίγευση μιας ομαδικής δουλειάς. Ο καλύτερος λόγος, μεταξύ μας, για να συνεχίσεις!

Περιμένω την γνώμη σας!