Η "Νύχτα" πέρασε από το Χαλάνδρι

Η παρουσίαση στον «Ευριπίδη στη Στοά» ήταν μια πολύ «φωτεινή» εκδήλωση που ταίριαζε στο βιβλίο γιατί, αν και «Τη Νύχτα Που Γύρισε Ο Χρόνος» αναφέρεται σε μία νύχτα, πρόκειται για ένα φωτεινό, αισιόδοξο βιβλίο που οδηγεί –τι παράδοξο! - στην αυγή! Στο φως.
Η Ελένη Κ. Τσαμαδού είχε το δύσκολο έργο να περιγράψει -όσο επιτρεπόταν...- ένα πολυεπίπεδο βιβλίο που σαν να μην του έφταναν τα πολλά επίπεδα, έχει και παράλληλες δράσεις. Με τα σύντομα εμβόλιμα αποσπάσματα ανέβασε τον βαθμό δυσκολίας, γιατί το κάθε απόσπασμα που επέλεξε ήταν «διαφορετικό». Κέντησε με πολλές κλωστές την ομιλία της η Έλεν ή, για να είμαι πιο παραστατική, το δικό της κομμάτι της παρουσίασης μου θύμισε τα σύγχρονα έργα τέχνης που βγάζουν ένα ομοιογενές αποτέλεσμα παντρεύοντας ποικίλα υλικά. Κι ως γλύπτρια, λοιπόν, η Έλεν θα μπορούσε να σταδιοδρομήσει. Μια γλύπτρια του λόγου. Έτσι κι αλλιώς η Τέχνη είναι μία, εμείς της δίδουμε να φοράει τα «κοστούμια».

Αν θέλετε να μπείτε στην ομιλία της Έλεν, την έχει αναρτήσει στο blog της http://tsamadou.psichogios.gr. Με διαφορετικές φωτογραφίες από αυτές, για να έχουμε ποικιλία. Η Έλεν στόλισε την ανάρτησή της με τις χαριτωμένες φωτογραφίες που τράβηξε η μικρή μου κόρη (ένας λόγος παραπάνω για να κάνετε επίσκεψη στο blog της Έλεν). Ενώ εγώ χρησιμοποίησα τις επίσημες φωτογραφίες που μου έστειλε η Υπεύθυνη Δημοσίων Σχέσεων του εκδ. οίκου Ψυχογιός και λίγες της κόρης μου! «Με πρόλαβες πάλι! Πότε εσύ βρήκες χρόνο;» γκρίνιαξα στην Έλεν (και την θαύμασα) και αυτή τη φορά.

Για το δικό μου μέρος της παρουσίασης στο Χαλάνδρι είχα αποφασίσει να ανοίξω τα χαρτιά μου. Να ανοίξω την καρδιά μου στην ουσία, γιατί εκεί, στην καρδιά, είναι οι δικές μου σημειώσεις. Και στο νου. Εκεί είναι το αρχείο της μνήμης μου. Ο λόγος μου κινήθηκε στον χώρο αυτό και σαν το λεωφορείο πηγαινοερχόταν με ενδιάμεσες στάσεις από την αφετηρία της καρδιάς έως τον προορισμό του νου, και αντίστροφα. Καρδιά-νους, νους-καρδιά. Στάσεις όπου ο «επιβάτης» πατούσε το κουμπί να ειδοποιήσει τον οδηγό.
Με αυτό το «λεωφορείο» λέω να πάω και στο «Έναστρον». Όπως η γραμμή του μετρό συνεχώς μακραίνει, έτσι κι αυτή. Θα έχει συνεχιστεί έως τις 21/3 το υπόγειο σκάψιμο και θα έχω συμπληρώσει χιλιόμετρα.

Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω όλους εσάς που ήρθατε στην επίσημη πρώτη της «Νύχτας» στον «Ευριπίδη», μια μέρα δύσκολη με πορείες στο Κέντρο της Αθήνας, με μπλοκάρισμα των δρόμων και, πρώτα και κύρια, κακή διάθεση λόγω των οικονομικών μέτρων. Να σας εξομολογηθώ ότι όποτε σήκωνα το κεφάλι μου και έβλεπα τόσο πολλούς από εσάς όρθιους, συνωστισμένους έως και στην σκάλα, ...μ’ έπιανε η καρδιά μου. Μήπως δεν περνάτε καλά. Ήμουν φορτωμένη την έγνοια που είχε (;) η Σουλτάνα ως οικοδέσποινα. Η Σουλτάνα, η ηρωίδα του βιβλίου.
Εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη για μένα ήταν, πρέπει να πω κι αυτό, οι Χαλανδριώτες αναγνώστες του «Από δρυ παλιά και πέτρα» που ήρθαν με σκοπό να γνωρίσουν το νέο βιβλίο και κάποιοι απ’ αυτούς, ίσως, κι εμένα.

Με τούτα και με ‘κείνα πέρασε, λοιπόν, η «Νύχτα» από το Χαλάνδρι, με κατεύθυνση τώρα το «Έναστρον» στο Κέντρο της Αθήνας. Την Κυριακή 21 Μαρτίου το «λεωφορείο» μου θα κάνει στάση εκεί για όποιον θέλει να «ανέβει».